บทที่ 108 บทส่งท้าย ทาสเมียและติดลูกหนักมาก (100%)
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงปีหน้าน้ำก็จะให้ลูกเข้าโรงเรียน”
ถึงที่สุดดูเหมือนว่าทั้งคู่จะยังหาข้อสรุปกับเรื่องนี้ไม่ได้ ธารธาราก็เลยตัดสินใจเอ่ยเป็นเชิงมัดมือชกเสียงแข็งๆ และมองหน้าหล่อๆ ทว่างอง้ำเหมือนเด็กถูกขัดใจอย่างเอาเรื่อง
“โธ่…น้ำ” พ่อคนขี้หวงยังไม่วายโอดครวญ พร้อมทำหน้าละห้อยเรียกคะแนนสงสารจากภรรยา แต่นอกจากธารธาราจะไม่เห็นใจแล้วเธอยังถลึงตาใส่
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ถ้ายังเรื่องมากเอาแต่คัดค้านและปกป้องลูกอยู่ล่ะก็ น้ำจะไม่ยอมให้นอนด้วย ลูกก็ไม่ต้องทำแล้ว ลูกหมูสามตัวที่อยากได้เพิ่มก็ไม่ต้องเอา” ได้ทีคุณแม่ลูกสามที่แอบโหดก็เอ่ยออกมาด้วยท่าทางขึงขัง แววตาดุๆ นั้นบ่งบอกว่าเอาจริงจนคนเป็นสามีหงอ
“น้ำก็…” พ่อเจ้าประคุณยังไม่วายพ้อหน้างอ
“ไม่ต้องมาน้ำก็เลยนะพ่อตัวดี! จะเอาไหมลูกหมูสามตัวที่ขอเพิ่ม ถ้าจะเอาก็ต้องยอมให้ลูกไปโรงเรียนในปีหน้า ไม่งั้นก็ไม่ต้องทำมันแล้วลูก ชุดพยาบาลสาวยั่วสวาท ชุดครูระเบียบแอบหื่น ชุดแม่บ้านจอมร่าน ที่แอบไปซื้อมาก็เอาไปเผาทิ้งเลยนะ น้ำไม่ยอมให้ทำลูกหรอก ดื้อหัวแข็งแบบนี้ก็ช่วยตัวเองไปเลย น้ำไม่เอาด้วยแล้ว”
คราวนี้เธอขึ้นเสียงใส่คุณพ่อสุดดื้ออย่างเหลืออด คำพูดทำนองว่าจะให้ใช้ชุดสุดเอ็กซ์ที่เขาอุตส่าห์แอบไปสั่งซื้อมาจากเวปขายพวกอุปกรณ์เซ็กส์ทอย ทำให้คนหื่นหน้าตายหูผึ่ง
ถ้าเขายอมแม่ตัวดีจะใส่ชุดคอสเพลย์ให้เขาขึ้นขี่!
พระเจ้า! ไม่ยอมก็บ้าแล้ว!
“หมายความว่าน้ำจะยอมให้เมศ ‘เอา’ ทุกชุดใช่ไหม”
คนหื่นถามรัวเร็วจนลิ้นแทบพันกัน นัยน์ตาพราวระยับ แถมยังแลบลิ้นออกมาเลียปากเหมือนจิตนิดๆ จนเธออยากจะฟาดให้เจ็บๆ นิสัยสุขุมนุ่มลึกมันหายไปไหนหมด
“หยาบคาย!”
“เอ่อ…เมศจะถามว่า…หมายความว่าน้ำจะยอมมีลูกให้เมศอีกใช่ไหม” พ่อเจ้าประคุณแก้ต่างพร้อมยิ้มแหยๆ แต่ยังไม่วายทำตาวาวในท้ายประโยค เพราะชักจะเขวกับสิ่งที่แม่ตัวดีเอามาล่อ
ชุดคอสเพลย์ก็น่าสน แล้วลูกเขาล่ะวะ
ท่าทางเหมือนงอนๆ พ่วงด้วยอาการหวงลูกจนขึ้นสมองหายเป็นปลิดทิ้ง ทำเอาธารธาราแทบจะยื่นมือไปหยิกคนหื่นที่ออดอ้อนอยากมีลูกเพิ่ม ไม่รู้ว่าอยากมีลูกจริงๆ หรืออยากทำหื่นใส่เธอกันแน่ คนอะไรช่างเรียกร้องและเอาแต่ใจยิ่งนัก ขนาดบางวันทำงานมาเหนื่อยๆ แถมกลับบ้านดึกๆ ยังพาเธอไปทัวร์สวรรค์ยันเช้า เขาน่ะมันคนหื่นแรงดีไม่มีตก ไม่เหมือนเธอที่หลับปานตาย ตื่นเช้ามาต้องให้สามีอุ้มไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเป็นประจำ
“อือฮึ…ถ้าเมศยอมให้ลูกไปโรงเรียนนะ”
คุณหมอสาวพยักหน้าเป็นคำตอบ ตบท้ายด้วยการยื่นเงื่อนไขที่เธอต้องการอย่างหนักแน่นในฐานะแม่ที่รักลูกไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้อีกฝ่ายจะไม่ยอมง่ายๆ เสียแล้ว เพราะดูท่าว่าคนที่ทำท่าดี๊ด๊าหื่นจิตเมื่อสักครู่จะยอมสละชุดคอสเพลย์สุดวาบหวิว แล้วเลือกแก้วตาดวงใจซะงั้น
“น้ำไม่รักผัวแล้ว”
นั่นประไร!
พ่อเจ้าประคุณคนหวงลูกเข้าไส้ตัดพ้อพร้อมทำหน้าละห้อย ทว่าแทนที่ภรรยาซึ่งออกอาการรักและหลงสามีสุดหล่อจะนึกสงสาร เธอกลับตีหน้าบึ้งทำตาดุวับใส่จนเขาใจเสีย
“อย่ามาใช้มุกนี้นะพ่อตัวดี มันไม่ได้ผลหรอก”
“ให้ลูกถึงเกณฑ์เข้าเรียนก่อนไม่ได้เหรอ เมศไม่อยากไปเกาะรั้วโรงเรียนชะเง้อคอมองดูลูกด้วยความเป็นห่วง”
คนที่มีห่วงผูกคอตั้งแต่แฝดสามลืมตาขึ้นมาดูโลกเอ่ยต่อรองเสียงขรึม ท่าทางเครียดจัด และกังวลสารพัดของสามีทำให้ธารธาราไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี นี่เขาจะรู้ไหมว่าตัวเองกลายเป็น ‘ผู้ชายเยอะ’ ตั้งแต่มีลูก แถมยังกลายเป็นคนคิดมากไปเสียทุกเรื่องที่เกี่ยวกับลูก
“ก็ไม่ต้องชะเง้อสิคะ ทุกคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง เมศกับน้ำต้องไปทำงาน ส่วนลูกก็ต้องไปโรงเรียน เด็กๆ อยู่ในวัยที่พร้อมจะเรียนรู้แล้วค่ะ” คนที่ยืนกรานว่าจะให้ลูกไปโรงเรียนเหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆ สาธยายถึงเหตุผลที่ปรเมศควรจะยอมรับได้เสียที
“เฮ้อ…” ครั้นได้ฟังเหตุผลจากปากอิ่มของภรรยา คุณพ่อลูกสามที่ทั้งหวงและห่วงลูกเกินพอดีก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด ทว่าใบหน้าหล่อลากไส้ยังคงมีแววกังวล
“ถอนหายใจแบบนี้ ยอมหรือไม่ยอมคะพ่อตัวดี ถ้าไม่ยอมก็นอนนอกห้องนะคะ…สามเดือน” เมื่อเห็นว่าท่าทีต่อต้านเริ่มอ่อนลงธารธาราก็รุกฆาตอย่างรู้จังหวะแบบชาญฉลาด
“สามเดือน!”
“ใช่”
“โอเค…โอเค…เมศยอมให้ลูกไปโรงเรียนก็ได้”
ที่สุดคนห่วงลูกสารพัดก็ต้องยอมลงให้เมียรัก เพราะเขาเป็นคนติดลูกมากก็จริง แต่เขาติดเมียหนักยิ่งกว่า หากไม่ได้นอนกับเมียเขาต้องลงแดงตายแน่ๆ
“น่ารักที่สุด” ธารธาราเอ่ยชมเสียงหวานหยด ยื่นปากไปจุ๊บแก้มที่มีไรเคราจางๆ อย่างเอาใจ ก่อนจะตาโตเมื่อพ่อคนหื่นกระชากเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม
“ถ้าน่ารัก งั้นเรามา ‘รัก’ กันเถอะนะเมียจ๋า ลูกจะได้มาเกิดเร็วๆ”
ขาดคำเขาก็ผลักร่างเพรียวระหงลงไปนอนราบกับเตียง ขึ้นคร่อมอย่างฉับไว แล้วมอบจุมพิตดุดันปนหิวกระหายให้ หลังจากนั้นธารธาราก็ถูกสามีจอมหื่นที่คลั่งรักเมียจัดหนักจัดเต็ม จนแทบหายใจหายคอไม่ทัน พาเล่นรักท่านั้นแล้วก็เปลี่ยนมาท่านี้โดยไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย จวบจนกระทั่งถึงเวลาอาหารเย็นพ่อเจ้าประคุณถึงได้ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ และต่อจากนั้นเขาก็มุ่งมั่นกับการผลิตทายาทจิรกุลอย่างถึงที่สุด เพราะถึงแม้จะยุ่งกับงานมากมายขนาดไหน พ่อเจ้าประคุณก็ยังหาเวลาพาเธอทำลูกไม่เคยขาด
ไม่นานธารธาราก็เวียนหัว หน้ามืด ลุกขึ้นมาอาเจียนโอ๊กอ๊ากในตอนเช้า ครั้นแจ้นไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจผลปรากฏว่าเธอท้องสมใจคุณสามีสุดที่รัก พ่อตัวดีร้องไชโยลั่นบ้าน จากนั้นก็เข้าสู่สภาวะไม่ต้องหยิบจับอะไร เวลาอยู่ด้วยกันก็นั่งเป็นคุณนายสวยๆ เริ่ดๆ ชี้นิ้วสั่ง อยากได้อะไรแค่เอ่ยปากบอกสามีก็จะรีบกระวีกระวาดไปหามาให้ เรียกได้ว่านอกจากจะเห่อลูกแบบจัดหนักแล้ว พ่อเจ้าประคุณยังประคบประหงมแม่ของลูกแบบมากเวอร์
นอกจากคนเป็นทาสเมียที่แท้ทรูอย่างเขาจะคอยปรนนิบัติปรนเปรอให้ความสุขทางกายแล้ว ปรเมศยังสรรค์หาอาหารมาให้คนท้องได้อิ่มหนำสำราญจนพุงกาง จนว่าที่คุณแม่คนสวยนึกสงสัย ว่าเขากลัวเธอจะแพ้ท้องอาเจียนจนกินอาหารได้ไม่เต็มส่วน ไม่เพียงพอต่อการไปหล่อเลี้ยงชีวิตน้อยๆ ที่กำลังก่อกำเนิดในครรภ์ หรือตั้งใจจะขุนให้เธออวบอ้วนน่าฟัดเป็นหมูแม่พันธุ์ในอนาคตกันแน่ แต่ก็เอาเถอะ ไม่ว่าเขาจะทำด้วยจุดประสงค์ใด แต่ทุกการกระทำของสามีเธอย่อมรู้ดีว่ามันมาจากความรักและความปรารถนาดีล้วนๆ
บางคราธารธาราถึงกับบ่นอุบว่าเบื่อเพราะเขาไม่ยอมให้ทำอะไร แถมยังบังคับให้ลาออกจากงาน แต่ลึกๆ ในใจก็อดปลาบปลื้มไม่ได้ ถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเพราะมีลูกๆ ที่น่ารัก และมีสามีสุดที่รักอยู่เคียงข้าง เช่นเดียวกับปรเมศที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก เขามีความสุขที่มีลูกๆ คอยออดอ้อนเป็นกำลังใจให้ในทุกเมื่อเชื่อวัน มีเมียรักที่เขาหลงชนิดหัวปักหัวปำอยู่เคียงข้าง
ความสุขล้นล้วนเกิดจากความรัก ความเข้าอกเข้าใจ ถ้อยทีถ้อยอาศัย หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน เมื่อมีปัญหาหรือความไม่เข้าใจก็จะหันหน้ามาคุยกัน เรียกได้ว่ายึดหลักครองเรือน ฉะนั้นไม่ว่าจะมีอุปสรรคใดผ่านเข้ามาเป็นบททดสอบ ทั้งคู่ก็จะจับมือกันประคองให้ก้าวผ่านไปได้ด้วยดี
ขอบคุณสวรรค์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ดลบันดาลให้เขาและเธอเกิดมาคู่กัน ให้ได้รัก ได้ดูแล ได้ห่วงใย ได้เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน และได้อยู่เคียงข้างกันตราบจนชั่วนิรันดร์
จบบริบูรณ์
